امشب ای ماه به درد دل من تسکینی آخر** ای ماه تو همدرد من مسکینی
کاهش جان تو من دارم من میدانم **که تو از دوری خورشید چهها میبینی
تو هم ای بادیه پیمای محبت چون من **سر راحت ننهادی به سر بالینی
هر شب از حسرت ماهی من و یک دامن اشک**تو هم ای دامن مهتاب پر از پروینی
همه در چشمهی مهتاب غم از دل شویند** امشب ای مه تو هم از طالع من غمگینی
من مگر طالع خود در تو توانم دیدن**که توام آینهی بختِ غبار آگینی
باغبان خار ندامت به جگر میشکند** برو ای گل که سزاوار همان گلچینی
نی محزون مگر از تربت فرهاد دمید**که کند شکوه ز هجران لب شیرینی
تو چنین خانه کن و دل شکن ای باد خزان**گر خود انصاف کنی مستحق نفرینی
کی بر این کلبهی طوفانزده سر خواهی زد**ای پرستو که پیامآور فروردینی
شهریارا! اگر آیین محبت باشد**چه جاودان دینی که به دنیای بهشت آیینی
جالب بود