کمال خجندی– مژده دشنام

مارا گلی از روی تو چیدن نگذارند  

چیدن به خیالیست که دیدن نگذارند

صد شربت شیرین ز لبت خسته دلان                

نزدیک لب آرند و چشیدن نگذارند

گتم شنود مژده­ی دشنام تو گوشم                    

آن نیز شنیدم که شنیدن نگذارند

بشای بر آن مرغ که خونش گه بسمل              

بر خاک بریزند و طپیدن نگذارند

دلشد ز تو صد پاره و فریاد که این قوم                     

نعره زدن و جامه دریدن نگذارند

مگریز کمال از سر زلفش که در این دام             

مرغی که در افتاد پریدن نگذارند