وحدت و کثرت – فرصت شیرازی

ما رند و خراباتی و دیوانه و مستیم   

پوشیده چه گوییم همینیم که هستیم  

زان باده که در روز ازل قسمت ما شد  

پیداست که تا شام ابد سرخوش و مستیم   

دوشینه شکستیم به یک توبه دو صد جام  

امروز به یک جام دو صد توبه شکستیم   

یکباره ز هر سلسله پیوند بریدیم   

دل تا که به زنجیر سر زلف تو بستیم   

نگذشته ز سر پا به ره عشق نهادیم   

برخاسته از جان به غم یار نشستیم  

در نقطه­ی وحدت سر تسلیم نهادیم   

وز دایره­ی کثرت موهوم برستیم